Ҳадис ва улуми ҳадис
Мавзӯҳои алоқаманд ба гуфтору кирдори паёмбар (дуруду паёми Аллоҳ бар ӯ бод) бо шарҳу эзоҳи баъзе аз маъноҳои ҳадис ва баррасии ҳолати ҳадис аз ҷиҳати санаду матн ва саҳеҳу заиф будан ва қоидаҳои шинохти он дарҷ ёфтаанд.
Манзур аз ҳадисе, ки онро ду шайх ривоят кардаанд
Ҳадиси «Барои бародарат ҳафтод узр биҷӯ» то чӣ андоза саҳеҳ аст?
Шарҳи ҳадиси: «Хонае, ки дар он хурмо набошад, аҳли он хона гуруснаанд».
«Дин муомила аст». Ҳадис намебошад.
Оиди саҳеҳ будани ҳадиси «Ихлос сирре аз сирҳои Ман аст».
Ҳадиси «Ҳар кас ба ризқу рӯзии кам аз Аллоҳ розӣ шавад ...».
Оё ба ҳамаи ҳадисҳо бовар кардан мумкин аст?
Оё ҳадиси «Аз хушбахтии фарзанди Одам хушнудӣ ба қазовати Аллоҳ аст» саҳеҳ мебошад?
Ҳадиси «Ҳар кас дучори камбағалӣ шавад ва онро назди мардум бибарад, камбағалиаш бартараф нахоҳад шуд».
Ҳадиси (Хоби рӯзадор ибодат аст) заиф мебошад