حکم خواندن نماز در اوقات نهی

نماز نفل در همه‌ی اوقات مستحب است مگر در اوقات نهی، یعنی بعد از نماز صبح تا بلند شدن خورشید به اندازه‌ی یک نیزه، و هنگام قرار گرفتن خورشید در وسط آسمان تا وقت زوال (اندکی کج شدن به سوی غروب) که وقت آن نیمه‌ی روز است تا پس از آنکه خورشید رو به زوال رود. این وقت تقریبا پنج دقیقه یا نزدیک به آن است. و بعد از نماز عصر تا غروب خورشید. منظور وقتی است که خود فرد نماز عصر خود را خوانده؛ پس از آنکه نمازش را خواند، تا غروب خورشید نماز خواندن بر وی حرام می‌گردد، مگر در حالات خاص که در سوال شماره ۳۰۶ به آن پرداخته شده است.

حکمت از این نهی، دوری از مشابهت به کافران است؛ کسانی که برای شادی و خوش آمد گویی به خورشید هنگام طلوع، به آن سجده می‌برند و در هنگام غروب برای وداع به آن سجده می‌کنند. پیامبر  توجه بسیاری به این داشته که همه‌ی درهای شرک یا مشابهت به کافران را ببندد. اما علت نهی از نماز در هنگام قرار گرفتن خورشید در وسط آسمان تا زوال، این است که این وقت، هنگامِ داغ شدن آتش جهنم است، چنانکه از پیامبر  روایت شده، بنابراین باید از نماز در این اوقات امتناع ورزید.

به اختصار از فتاوای شیخ ابن عثیمین (۱/ ۳۵۴).