مسافر در صورتی که قصد ماندن بیش از چهار روز داشته باشد نمازش را کامل می‌خواند

فتوای شیخ ـ رحمه الله ـ که مسافر از رخصت استفاده می‌کند و تا وقتی که وصف «سفر» باقی است نمازش را قصر و جمع می‌کند و روزه‌اش را می‌خورد به دلیل مطلق بودن نصوص است [که این رخصت را خاص مسافر دانسته بی‌آنکه حدی را برایش تعیین کرده باشد] و این قول شیخ الاسلام ابن تیمیه قبل از ایشان است. اما جمهور علما بر این رای هستند که مسافر تا وقتی که نیت بیش از چهار روز اقامت را نکرده از این رخصت‌ها استفاده می‌کند و این قول به احتیاط نزدیک‌تر است و شیخ عبدالعزیز بن باز ـ رحمه الله ـ به همین قول فتوا می‌دادند.