Ramazan\’dan başka bir zamanda namaz kılmayan kimsenin orucunun hükmü

Hamd, Allah’a mahsustur.

“Kimin kâfir olduğuna hükmedilirse, onun yapmış olduğu bütün amelleri de boşa gider.

Nitekim Allah Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur:

… وَلَوْ أَشْرَكُواْ لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ [ سورة الأنعام من الآية: 88]

“Eğer onlar (peygamberler farz edelim ki), şirk koşsalardı yapmakta oldukları şeyler boşa çıkardı.” (En’âm Sûresi: 88)

Yine Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:

… وَمَنْ يَكْفُرْ بِالإِيمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِي الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ [ سورة المائدة من الآية:5 ]

“Kim, îmânı(n esaslarını) inkâr ederse, ameli boşa gitmiştir.Ve o, âhirette hüsrana uğrayanlardan olacaktır.” (Mâide Sûresi: 5)

Bir grup ilim ehli,namaz kılmayan kimse, namazın farz olduğunu ikrar ediyorsa, büyük küfürle kâfir olmaz(dînden çıkmaz) ama küçük küfürle kâfir olur (dînden çıkarmayan ameli küfür olur) görüşüne varmışlardır.Fakat bu ameli, zinâ eden ve hırsızlık yapan kimsenin amelinden daha kötü ve çirkin olur.Bu âlimlere göre dînen istenen şekilde edâ ettiği takdirde onun orucu ve haccı geçerlidir.Bu kimsenin suçu, namaz kılmamaktan ibâret olur ve o, bu âlimlere göre büyük şirke düşme tehlikesiyle karşı karşıyadır.

Bazıları da âlimlerin çoğunluğunun görüşüne göre ise; tembellik ve gevşeklikten dolayı namaz kılmayan kimse, büyük küfürle kâfir olur (dînden çıkar) demişlerdir. Allah Teâlâ’dan selâmet dileriz.

Fakat bu konuda âlimlerin iki görüşünden doğru ve geçerli olan görüş şudur: Tembellik ve gevşekliğinden dolayı namaz kılmayan kimse, büyük küfürle kâfir olur (dînden çıkar).

Allah Teâlâ’dan âfiyet dileriz.

Şer’î deliller gereği, oruç tutup da namaz kılmayan kimsenin orucu ve haccı kabul olunmaz.”